Το πρωι ειπα να ποτισω τους κηπους γυρω απο το σπιτι, μια που αρχησαν οι υγρες καυτες ζεστες στο Σαιντ Λουις. Καθως τακτοποιουσα κατι αδειες γλαστρες βρηκα μεσα σε μια απ'αυτες ενα μικρο σαλιγκαρακι. Πρωτη φορα που βρησκω σαλιγκαρι στον κηπο μου. Το εβαλα προσεκτικα στην παλαμη μου και παρατηρουσα το πως τεντωνε τις κεραιες του και γλυστρουσε απαλα μεσα στο χερι μου λες και μυριζε το δερμα μου. ("Ελατε να σας μυρησω" ειχε πει μια Θρακιωτισα γιαγια οταν την πωτοσυναντησα)
Τα σαλιγκαρια παντα με γοητευαν. Μ'αρεσει που κουβαλουν το σπιτι στην πλατη τους, που το κελυφος τους ειναι γεωμετρικο μαθημα τελειοτητας, που αν και ειναι πλασματα κατωτερης ταξης στο ζωικο βασιλειο, παρ'ολα αυτα διαθετουν μυστηριωδη γοητεια. Συνειρμικα μου φερνουν στο νου τον Κοχλια, την γκαλερι του Κωστα Λαχα στη Σαλονικη, σχολειο ζωης για μενα και σημειο αναφορας σημαντικο...
Ισως γι'αυτον τον λογο διαλεξα το ονομα Στουντιο Εσκαργκο για την δουλεια μου σαν καλλιτεχνης. Η ισως γιατι ολα τα κανω σε αργους ρυθμους, γιατι ζω ποτε εδω και ποτε εκει κουβαλοντας τα πραγματα μου απο τον ενα τοπο στον αλλο.
Ειναι λοιπον αυτονοητη η χαρα μου να κρατω το σαλιγκαρακι στο χερι μου και το παρατηρω.
Εδω πρεπει να προσθεσω πως εχω και μια ομορφη χελωνα σε ενα κλουβι. Αλλο ενα γοητευτικο ζωο αργων ρυθμων που και αυτο κουβαλαει το σπιτι στην πλατη του.
Μου ηρθε λοιπον η ιδεα να βαλω τα δυο ζωα στον ιδιο χωρο να συμβιωνουν σαν τουριστες σε θερινη κατασκηνωση.
Το κλουβι της χελωνας μου ειναι μεγαλο, γεματο χωματα και πρασιναδες που φυτρωνουν στο υγρο και δροσερο περιβαλλον. Ετσι απιθωσα τρυφερα το νεο μου ζωντανο αποκτημα στα χορταρακια του κλουβιου. Εκεινο τεντωσε τις κεραιες του και παλι μου φανηκε σα να μυριζε το νεο τοπο.
Αναρωτιομουν ποσο αραγε να ζουν τα σαλιγκαρια, πως γεννανε, ειναι αρσενικο η θυλικο, μηπως να ψαξω να βρω και αλλο κανενα για να εχει παρεα... Το κυταζα που γλυστουσε σχετικα γρηγορα προς το μερος της χελωνας και σκεφτομουν πως αναλογα με το μεγεθος και το βαρος του δεν παει καθολου αργα, αρα μυθος τα περι ταχυτητας το σαλιαγκου.
Στο μεταξη η Τακυ (η χελωνα απ'το Κεντακυ) τον μυριστικε κι αρχισε να τεντωνει τον λαιμο της. Κανοντας ενα απειλητικο χςςς πλησιασε το σαλιγκαρι και μ'ενα χλαπ του κοβει με τα δυνατα της σαγωνια το σωμα που προεξηχε απο το κελυφος και αμεσως μετα συνεχισε να τρωει το τραγανο καβουκι...
Εμεινα αναυδη να κυταζω την θηριωδια καθως απο το νου μου περνουσαν εικονες απο τον Ιπποδρομο, και τις Αρενες οπου οι Ρωμαιοι διασκεδαζαν με θεαματα παρομοια αλλα σε αλλη κλιμακα.
Ενοιωσα βλαξ που δεν μου περασε απο τον νου πως το οτι και τα δυο ζωα κουβαλουν το σπιτι στην πλατη τους δεν τα κανει να μπορουν να συμβιωσουν ειρηνικα στον ιδιο χωρο, κυριως οταν το ενα αποτελει λαχταριστη τροφη για το πεινασμενο αλλο.
.JPG)
