Μπήκε η άνοιξη με το Βυζάντιο να έχει ρεπό και την κλωστή της θυμισης να με τραβάει προς τον Ευρωπαϊκό βορρά. Παλιός κι αγαπημένος φίλος αρχησε να κάνει βουτιές στην πραγματικότητα μου. Εδώ και μέρες ενα συνεχες πηγαινελα, πέρα από τη μέρα και τη νύχτα, πάνω από τ´ανθισμένα λιβάδια, τον μεγάλο Ατλαντικο και τους πετρινους δρόμους των πόλεων. Η σκέψη μας ενώνει με μια κορδέλα αόρατη, νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων.
