Wednesday, December 11, 2019

Σταγόνες

Η μέρα πάντα ξεκινά με μια σταγόνα αίμα, 
Και η σκέψη, υδάτινη σταγόνα, 
αγγίζει απο μακριά το σώμα 
του ιδανικού κι απρόσιτου εραστή.

Ποιός είπε πως το αίμα νερό δεν γίνεται;

Tuesday, December 10, 2019

Αερας




Ουρανός μαβής, κλαδιά κατάμαυρα σαλεύουν στον άνεμο.  
Φυσάει αέρας και φέρνει το σκοτάδι.
Ανάβουν ένα-ένα τα φώτα της πόλης, ενώ αλλού,οχτώ ώρες πιο μπροστά, 
σε άλλη χρονική άτρακτο, τα φώτα σβήνουν, ο κόσμος πηγαίνει για ύπνο, 
αύριο ξημερώνει νέα μέρα. 
Εκεί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ο αγαπημένος ξενυχτάει. 
Κοιτάζει το βίντεο που του εστειλα. Φυτά που κυματίζουν ηδονικά, ψηλά σε ταράτσα.
Φυσάει αέρας δυνατά και παίρνει μαζί του φύλλα από τα δέντρα,  σκόνη, σχέσεις ληγμένες.

Thursday, July 11, 2019

Στα τυφλά

Που κανένα να μη δείς
Ούτε ν´ ακούσεις τίποτα
Μέσα στις ερημιές 
Εκείνες που θα ψάχνεις.
Θα ψάχνεις 
Στα τυφλά
Με αυτιά και στόμα 
Γεμάτα με μπαμπακι. 
Θα ψάχνεις 
Θα ψάχνεις
Θα ψάχνεις  
Ασταμάτητα 

Την χρυσή χαραμάδα. 


Monday, June 17, 2019

Το ξένο σώμα

Ξένα σώματα, ξένοι άντρες,
ξένες γλώσσες στο στόμα μου
μέσα. 
Μεγάλοι άντρες με παιδικές ψυχές,
Ζούν τη ζωή τους 
Παραδομένοι στην εντροπία.

Συναντιόμαστε σαν τα μικρά παιδιά
Που περνούν τα απογεύματα 
Παίζοντας  μαζί. 
Μόνο που τα παιχνίδια μας 
Γίνονται πάνω στα σεντόνια.

Περνούν τα χρονια
Κι εμείς ξεχνιόμαστε στο παιχνίδι. 
Γλιστρούν τα δάχτυλα πάνω 
Στις δροσερές πτυχές του σεντονιού
Αγγίζοντας 
Σγουρά και ζεστά εφηβαία
Που με την πάροδο του χρόνου 
Λέγονται πιά γεραλέα.

Δεν μας νοιάζει που 
Προ πολλού έφυγε πιά
Η εφηβεία.
Έχουμε πάντα μια περιέργεια μωρού
Ν´αγγίζουμε, ν´ ανακαλύπτουμε και 
Με κέφι να γευόμαστε 
Το ξένο σώμα.

Thursday, February 14, 2019

Κατοικώντας την αναμονή.

Μετά από τόσες εκατοντάδες μέρες
που τον περιμένω, 
η αναμονή έγινε σπίτι μου. 
Ο χρόνος μια μεταξωτή κλωστή,
κουκούλι που τυλίγμενη μέσα του, 
μετράω την απόσταση που μας χωρίζει.
Έμαθα να κατοικώ την αναμονή 
και να αλλάζω. 
Φυτρώνουν τα φτερά μου, 
μεγάλα και χρωματιστά 
και από ταπεινό σκουλίκι 
μεταμορφώνομαι σε  πεταλούδα. 
Μια πεταλούδα όμορφη και λαμπερή,  
να τον ξαφνιάσει η αλλαγή 
όταν συναντηθούμε. 


Monday, February 11, 2019

Χαλκομανια

Κάτω από την άσπρη μου μπλούζα,
Κουβαλώ την μυρωδιά σου
Κολλημένη στο στήθος μου.

Το πρόσωπο σου,
Τόσο κοντά στο δικό μου,
Μου είναι άγνωστο.
Το βλέμμα μου,
Λεπιδα ανατόμου.

Ανταλλάξαμε 
Δαγκωνιές
Αντί για φιλιά.
Αγγίγματα 
Χωρίς συναίσθημα. 
Κρύα χέρια που
Ξεφλουδίζουν
Τα φανελενια υφάσματα
Ν´ αγγίξουνε 
Μέρη  απόκρυφα.
Δεν φωράω
Κυλόττα,
Δεν σε αγαπώ.

Βυθίζεις το πρόσωπο σου 
Στα βυζια μου.
Βαριέμαι.
Όλα γίνονται 
Με Μπρεχτικη
Αποστασιοποίηση. 
Σαν έρωτας με 
Σηκωμένο 
Το φρυδάκι, 
Ειρωνικά. 

Ερωτες μισοί 
Που τελειώνουν
Προτού καλά καλά
Ν´ αρχίσουν. 

Λες: -Τώρα θα σταματήσω.
Λέω: -Σε ξεκολλάω απ´
Το μυαλό μου σαν 
Μια παλιά 
Χαλκομανία. 

Saturday, February 9, 2019

Γλυκιε μου Ανατολιτη



Πράσινο σαν φασκόμηλο
Το χρώμα σου,
Η μυρωδιά σου βετυβερ.
Το δέρμα σου υδράργυρος
και απαλό μετάξι.
Τα χέρια σου όλο δύναμη
Σαν σφίγγουν τα δικά μου.
Οταν μιλάς βία σκληρή
Βγαίνει απ´το στόμα σου,
Βία που καθηλώνει.

Γλυκιε μου Ανατολίτη
Κρυμμένε στα πέπλα
Της ομιχλης,
Όταν σε πιάσουν τα χεράκια μου,
Θα σε μαδίσουν.

Τα νύχια μου
Με τρυφερή αθωότητα
Θα βυθιστούν
Στην μεταξένια σάρκα.
Στα δυό να την ανοίξουνε,
Το αίμα σου να στάξει
Λαμπερό
Μέσα  απ´την θαμπή  σου
Σάρκα .

Το βυσσινί σου στόμα
Τα αδηφάγα χείλη μου
Θα το ρουφηξουν
Με δύναμη να πιω
Την αναπνοή σου.
Στην αγκαλιά μου
Με πάθος θα σε σφίξω
Μέχρι να ακουστούν
Τα κόκκαλα σου
Να ραγίζουν.

Γλυκιέ μου Ανατολίτη
Θέλω να σε διαλύσω.

Friday, February 8, 2019

Όρια



















Όρια.

Μία και μόνη λέξη
Σύνορο που υψώθηκε
Και μπήκε ανάμεσα μας.
Μετά ήρθε αέρας και βροχή,
λάσπωσε η ψυχή μου.

Στον αχαλίνωτο έρωτα
Όρια ζητάς να βάλω 
Λες και ο έρωτας μπορεί 
Τα όρια ν´ αντέξει.

Δεν θελεις πιά να μ’ αγαπάς.
Γκρεμησες στέγη και πάτωμα
Στο σπίτι του έρωτα μας.
Ντουβάρια μείναν έρημα 
Να χάσκουν κάτω απ´ την βροχή.
Βροχή τα δάκρυα μου.

Περνώ τ´ άβατα σύνορα
Βγαίνω στην εξορία.
Έξω από την πατρίδα μου
Αστεγη μακριά σου
Εξω από την αγκάλη σου.
Ξένη, ξεσπιτωμένη.

Τα σύνορα που έβαλες 
Δεν έχουνε φυλάκια, 
Δεν έχουνε φαντάρους
Μήτε και τελωνεία.
Σύνορα είναι του μυαλού, 
Αδιάβατα, αέρινα 
σύνορα  φαντασίας.


Thursday, February 7, 2019

Βιβλιοθηκονομία



Τα λεπτά του δάχτυλα 
αγγίζουν το πίσω μέρος 
του λαιμού μου. 
Η ζεστασιά της ανάσας του 
γαργαλάει το
αυτί μου που κουφαίνεται
αλλά ακούει την αίσθηση
της αφής. 
Το σώμα του 
μπαίνει στο δικό μου 
γλυστρώντας απαλά. 
Οι κραυγές του 
ξεσκίζουν το σκοτάδι 
καθώς τα νύχια μου 
μπήγονται στον μηρό του. 
«Στην Ελλάδα φιλάμε τα βιβλία, 
αλλα εγω προτιμώ να φιλάω 
τους βιβλιοθηκαριους» του λέω, 
κι αυτός με διαβάζει 
σαν ανοιχτό βιβλίο.

Wednesday, February 6, 2019

Eπανάληψη.

Κάθε μέρα οι ίδιες κινήσεις, 
να τρυπησω το δάχτυλο μου για να μετρήσω το ζάχαρο, 
να κάνω καφέ, 
να βάλω τα καθαρά πιάτα και ποτήρια στη θέση τους, 
να γεμίσω το πλυντήριο με τα βρώμικα. 
Να ανοίξω την βρύση να βρεξω το σφουγγάρι 
για να καθαρίσω τον πάγκο της κουζίνας 
καθώς ο νους μου γλιστράει μαζί με το νερό, 
γίνεται ενα με το μεγάλο ποτάμι 
που χύνεται στον κόλπο του Μεξικού, 
βγαίνει απο εκει στον Ατλαντικο 
για να περάσει απέναντι στην Αφρική, 
να τον παρασύρει το γκολφ στριμ 
μέχρι την Ευρώπη. 
Καβάλα στο σύννεφο θα γίνει σταγόνες της βροχής 
ν‘ αγγίξουν το μεταξωτό του δέρμα, 
φιλί υδάτινο.

Thursday, January 17, 2019

Κυκλαδικά ειδωλια


Τα χέρια σταυρωμένα κάτω απο το στήθος.
Γυναίκες ακέφαλες,
Με μύτη μόνο
Χωρίς στόμα και μάτια.
Αναπνέουν 
Χωρίς να βλέπουν και να ακούν.
Αναπνέουν και
Στέκονται 
Στον χρόνο
Ακίνητες
Νησιώτισες 
Επικοινωνούν 
Σιωπηλά κι αέρινα,
Στέλνοντας την σκέψη τους
Στα μυστηριώδη αγάλματα
Της Νήσου του Πάσχα.