Σταγόνες

Η μέρα πάντα ξεκινά με μια σταγόνα αίμα, 

Και η σκέψη, υδάτινη σταγόνα, 

αγγίζει απο μακριά το σώμα 

του ιδανικού κι απρόσιτου εραστή.

Ποιός είπε πως το αίμα νερό δεν γίνεται;

Αερας

Ουρανός μαβής, κλαδιά κατάμαυρα σαλεύουν στον άνεμο.  

Φυσάει αέρας και φέρνει το σκοτάδι.

Ανάβουν ένα-ένα τα φώτα της πόλης, ενώ αλλού,οχτώ ώρες πιο μπροστά, 

σε άλλη χρονική άτρακτο, τα φώτα σβήνουν, ο κόσμος πηγαίνει για ύπνο, 

αύριο ξημερώνει νέα μέρα. 

Εκεί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ο αγαπημένος ξενυχτάει. 

Κοιτάζει το βίντεο που του εστειλα. Φυτά που κυματίζουν ηδονικά, ψηλά σε ταράτσα.

Φυσάει αέρας δυνατά και παίρνει μαζί του φύλλα από τα δέντρα,  σκόνη, σχέσεις ληγμένες.