Θερος

Ιούνιος στην Ελλάδα, ο Θεριστής όπως τον έλεγαν παλιά
Και όντως από την στιγμή που έφτασα ακούω συνεχώς για ζωές ανθρώπων που κόπηκε το νήμα τους, τους θέρισε ο Χάρος
Άλλοι απ' αυτους ήταν γέροι, οπότε είχε έρθει η ώρα τους, άλλα ένας τους έφυγε πριν την ώρα του. Φίλος παλιός , ο Γιώργος Παλιαδέλης που χάθηκε ξαφνικά, την μέρα μετά τα γενέθλια μου. Το βράδυ πριν τον πάρει το δρεπάνι, άκουγα σ'ενα μπαρ το "Bella Ciao", κλασσικό τραγούδι της Ιταλικής αριστεράς που το πρωτοάκουσα στο σπίτι του. Η εικόνα του πέρασε απ' τον νου μου και σκέφτηκα να πάω να τον δω στο μαγαζί του μια από τις ερχόμενες μέρες. Μια φορά που τον είχαμε συναντήσει με τον Μαξ στα Λουλουδάδικα μου είπε "να περνάς να με βλέπεις όταν έρχεσαι στη Σαλονίκη. Αλλιώς θα μου κακοφανεί. Είναι σα να ρθω εγώ στο Σαιντ Λούις και να μην περάσω να πω ένα γεια".
Δυστυχώς το επόμενο πρωί έμαθα τον χαμό του και δάκρυσα γιατί έχασα κάποιο σπουδαίο άτομο που ζούσε στην πόλη μου.
Ήταν γλυκός, ευγενικός κι ανοιχτόκαρδος άνθρωπος, με ένα εγκάρδιο χαμόγελο και το ματάκι παιχνιδιάρικο. Μ' έκανε να αισθάνομαι πάντα καλά, μου φαίρνοταν με ειλικρινή φιλοξενεία και αγάπη κι ας μην βλεπόμασταν συχνά. Τώρα κάθε φορά που θα περνώ απο το μαγαζί με τα ροδάκια θα θλίβομαι ξέροντας πως ποτέ πια δεν θα τον ξανασυναντήσω.

Καλή σου νύχτα Γιώργο κι πέρνα όποτε θες απο τα όνειρα μας...