Εκει που καθομουν στο σαλονι κι εγραφα το κειμενακι για τον σαλιαγκο και την χελωνα απο την κουζινα ακουω να μου φωναζουν ¨προσοχη, νυχτεριδα!¨. Μερα μεσημερι μια αφηριμενη νυχτεριδα βρεθηκε να κανει κυκλους πανω απ'το κεφαλι μου και γω να τσιριζω πανικοβλητη-η περιπου. Ποιος ξερει απο που ξετρυπωσε το νυχτοπουλι και βρεθηκε να κανει κυκλους μεσα στο φως, τρελλαμενη κι αυτη οπως και γω. Πηγα διπλα στην κουζινα και την κυταζα μεσα απο την χαραμαδα της πορτας να κανει παντα το ιδιο νοητο οκταρι πετωντας πανω κατω, εντοπιζοντας τον χωρο. Δεν θυμαμαι αν οι νυχτεριδες βλεπουν και ακουν οπως τ'αλλα πουλια, οποτε δεν ηξερα πως να την αντιμετωπισω.
Οπλισμενοι με σκουπες, ρακετες και φωνες προσπαθουσαμε να την κανουμε να βρει τον δρομο προς την ανοιχτη μπαλκονοπορτα, και να φυγει. Καποια στιγμη βρεθηκε επιτελους εξω και πεταξε στα δεντρα του διπλανου κηπου.
Ενα απιστευτο πως ενα τοσο μικρο πλασμα εκανε 5 ανθρωπους να τρεμουν και να συμπεριφερονται με αστειο τροπο!
No comments:
Post a Comment