Αφρικανική γη

Απαλά και τρυφερά

Φτάνει η σκέψη μου

Στην άλλη ήπειρο,

Στην μεγάλη Αφρικανική γη.

Εκεί, στ’αριστερά,

Σε μια γωνιά

Σε ψάχνει, 

Νύχτα μ´ αστροφεγγιά,

Σε όχθη ποταμού.

Δεν ξέρω τον τόπο,

Ποτέ δεν τον είδα

Και πώς να τον φανταστώ;

Μας χωρίζουν 

Ο χώρος κι ο χρόνος.

Η δύναμη της σκέψης μου

Δεν φτάνει ως εκει,

Να κάνω βουτιά

Στα όνειρα σου.

Περάσανε τα χρονια

Ο καθένας μας 

Στην άλλη μεριά 

Του Ατλαντικού

Και συ έχεις γίνει πιά

Ήρωας παραμυθιού 

Κι όνομα δίχως σώμα.

Αυτό το σώμα ήθελα πάντα.

´Ομως έτσι που τα φερε 

Ο καιρός,

Ο,τι έχει απομείνει 

Ειναι τ´ όνομα σου και

Σκισμένες σελίδες

Απ´το παλιό βιβλίο της

Γεωγραφίας.

Η γεωγραφία

Μέτρο της απόστασης 

Που μας χωρίζει,

Πικρή διαπίστωση

Της μοναξιάς μου.

Στις ζωγραφιές μου

Έχεις μεταμορφωθεί

Σε μασουράκι

Με κλωστή

Σε δάχτυλο 

Δεμένη.

Μέσα μου μου είσαι

Πόθος και φόβος,

Μήπως και τύχει 

Κάποτε 

Να σ´ αποκτησω

Και ύστερα 

Δεν θ´ απομείνει

Τίποτα 

Να επιθυμώ 

Και πώς να 

Ζήσω μία ζωή

Γεμάτη 

Ευτυχία;