Γλυκιε μου Ανατολιτη

Πράσινο σαν φασκόμηλο
Το χρώμα σου,
Η μυρωδιά σου βετυβερ.
Το δέρμα σου υδράργυρος
και απαλό μετάξι.
Τα χέρια σου όλο δύναμη
Σαν σφίγγουν τα δικά μου.
Οταν μιλάς βία σκληρή
Βγαίνει απ´το στόμα σου,
Βία που καθηλώνει.

Γλυκιε μου Ανατολίτη
Κρυμμένε στα πέπλα
Της ομιχλης,
Όταν σε πιάσουν τα χεράκια μου,
Θα σε μαδίσουν.

Τα νύχια μου
Με τρυφερή αθωότητα
Θα βυθιστούν
Στην μεταξένια σάρκα.
Στα δυό να την ανοίξουνε,
Το αίμα σου να στάξει
Λαμπερό
Μέσα  απ´την θαμπή  σου
Σάρκα .

Το βυσσινί σου στόμα
Τα αδηφάγα χείλη μου
Θα το ρουφηξουν
Με δύναμη να πιω
Την αναπνοή σου.
Στην αγκαλιά μου
Με πάθος θα σε σφίξω
Μέχρι να ακουστούν
Τα κόκκαλα σου
Να ραγίζουν.

Γλυκιέ μου Ανατολίτη
Θέλω να σε διαλύσω.